Her ne kadar kültür endürstirisinin dışında üretim-aksiyom yapmaya uğraşsakta, gösteri hep birden yakalamaya çalışır dışında olanı. İçine almaya, içini boşaltmaya, kusturmaya çalışır. Medya, gösterinin ışıltılı 1 parçası olarak genel algı-begeni-rıza dışı pratiklere karşı misyonu artı-keyf ile yerine getirir.
Tck'nın, dinin yada genel ahlakla bağlantısız görünmeye çalışsa da magazinel medyanın müstehcen kalıbı Playboy dergisi anlayışının ötesine geçemez.O bakış pornoğrafi üstüne düşünürken oral açlığa gönderme yapan 1 saksafon eklemeden de edemez.
Kirli olanın, deforme olanın, başka-oluşların, yeni vucutların, hayvan-oluşların, insan bedeni ile teknoloji arasındaki mutasyonların orta yerinde politik olanla iç içe giren pornografik olanı dışlar. Fourier'den Sade'a, Bataille'den Artaud'a, Reich'tan Foucault'a Kristeva'dan Bacon'a bir tahayyül ufkunu sansürlemektir gösterinin misyonu.
Dolaşıma girip, dolaşımın bir kanalizasyon ağı olduğunu unutmamak; sanırım aktivist sanat pratiğinin ilk unutmaması gereken bu...
Rafet Arslan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder